مرسوم است که افراد برای رسیدن به اهداف اقتصادی در عین حفظ آزادی عمل و مدیریت خود و اصطلاحا برای اینکه «آقای خود» باشند، نوعی از فعالیت اقتصادی را رقم می‌زنند که در کمیته امداد نیز تحت عنوان «خوداشتغالی» به رسمیت شناخته می‌شود. در این مدل هر فرد کارفرمای خودش است و از طریق یک کسب‌وکار بصورت مستقیم یا غیرمستقیم کسب درآمد دارد. یکی از فرایندهای کارامد که در کمیته امداد با هدف توانمندسازی، اشتغال، فرهنگ‌سازی، خوداتکایی خانواده‌های تحت پوشش در حال پیگیری است، تلاش در جهت خوداشتغالی مددجویان برمبنای مدل خویش‌فرمایی است. به این منظور تسهیلات بانکی به متقاضیان ارائه می‌گردد که با ارائه مدرک شغلی، فنی‌وحرفه‌ای و یا مجوز کسب‌وکار قادر به دریافت این تسهیلات خواهند بود و برای زنان سرپرست خانوار تحت پوشش کمیته امداد نیز اولویت در نظر گرفته شده است.از طرف دیگر با توجه به اهتمام ویژه کمیته امداد امام خمینی (ره) برای اجرای طرح‌های اشتغال دهک‌های پایین و روند شتابان ارائه تسهیلات خویش‌فرمایی به متقاضیان (که نشان از کثرت متقاضیان و حجم بالای اعتبارات در گردش دارد) از یک سو و تنوع و گستردگی دایره مخاطبین (مددجویان و 5 دهک پایین جامعه) و مناطق تحت پوشش از نظر جغرافیایی از سوی دیگر، احتمال بروز انواع نابسامانی در مراحل مختلف طرح‌های خوداشتغالی را افزایش خواهد داد تا جایی که عدم شناسایی و اصلاح این نابسامانی‌ها ممکن است به مرور زمان اهداف مورد نظر کمیته امداد را بطور کامل مخدوش نماید. مضاف بر این، بهبود بخشیدن مستمر به سازوکارهای اجرایی متناسب با حجم فعالیت‌ها تضمین کننده سلامت هر سیستم است؛ لیکن هر اقدام اصلاحی از مسیر دسترسی به داده‌های درست و تحلیل دقیق داده‌ها گذر می‌کند و این مهم نیز در گرو تکمیل حلقه نظارت و بازخوردگیری از نحوه اجرای طرح‌ها در ابعاد مختلف است. بنابراین شناسایی نارسایی‌های موجود و استفاده از ابزارهای نوین جهت بهبود بخشیدن به روندهای نظارتی امری حیاتی است که سلامت و کیفیت رشد برنامه‌های در حال اجرا ذیل عنوان خودکفایی و اشتغال در کمیته امداد را تضمین خواهد نمود.