بچه های قرن پانزدهم

در بسیاری از محافل و مطبوعات سخن از آن می¬رود که ما در عصر توسعه زندگی می¬کنیم و باید هوشیار باشیم که از قطار توسعه باز نمانیم. اما این قطار اساساً از کی به راه افتاده و مبدأ و مقصد آن کجاست؟ وقتی از توسعه سخن می¬گوییم، مشخصاً از چه سخن می¬گوییم؟ آیا معنا لفظی توسعه که همانا وسعت بخشی و گسترش امکانات است به تنهایی گویای عمق مفهوم نظری آن هست؟ اینها بخشی از سؤالاتی است که مطالعة این کتاب می¬تواند پاسخی مناسب برای آنها فراهم کند.

تلاش این کتاب بر آن بوده تا در این مجموعه ضمن نگاه به گذشته و پیشینه انجمن حجتیه، تمرکز اصلی خود را بر«انجمنی که هست» بگذاریم. آنچه که «دیانت عافیت» را از دیگر کتب موجود دربارۀ موضوع مذکور متمایز می‌سازد، علاوه بر توجه به تحلیل اجتماعی در کنار جنبه‌های تاریخی و اعتقادی، پرداختن به تحولات مربوط انجمن حجتیه در مقطع پس از اعلام توقف رسمی است. کتاب «دیانت و عافیت» با آثار و گفتارهایی از دکتر ابراهیم فیاض، حجت الاسلام سید عباس نبوی، استاد حیدر رحیم‌پور ازغدی، سید حسین شهرستانی، سجاد صفار هرندی، علیرضا کمیلی، مهدی شاه‌آبادی، صادق شهبازی، مهدی میرزایی پور و ... در 156 صفحه منتشر شده است.

کشور نیاز به اصلاح دارد. اگر دغدغۀ اصلاح نبود، احتمالاً همه چیز تغییر می‌کرد؛ نه کتابی بود که شما آن را الآن ببینید، نه مایی که کتاب را تألیف کنیم و نه حتی شمایی که کتاب را بخرید و بخوانید! اما ما الآن در دوران «پسادغدغۀ اصلاح» زندگی می‌کنیم!

فرایند اصلاح، متوقف است بر وجود «اصلاح‌گران»! اصلاح‌گرانی که محتوا و روش اصلاح را بشناسند، امید به اصلاح داشته باشند، احساس  بدهکاری‌شان بر طلبکاری‌شان بچربد و اهلِ هزینه‌دادن باشند. این کتاب محتوا و روش را به شما معرفی می‌کند، کمی‌ هم گرد امیدواری می‌پراکند! اما برای ویژگی‌های دیگر نسخه‌ای ندارد!

«مسئله‌محوری»، «کنشگری خلاق»، «تمرکز بر مسئله و پیگیری آن»، «اجتماعی‌شدن»، «نزدیک‌شدن به مسائلِ مرتبط‌تر با عامه» و «جبهه شدن»، کلیدواژه‌هایی است که ما را در هر کجا و هر زمان که باشیم به یکدیگر وصل خواهد کرد. مجموعۀ پنج‌جلدی کنشگر - و این کتاب که جلد اول از این مجموعه است- برای تبیین همین کلیدواژه‌ها تألیف شده است؛ لذا اگر این کلمات الآن برایتان مبهم‌اند، نگران نباشید! کتاب را بخوانید!