دیانت و عافیت

کتاب بچه های قرن پانزدهم داستان چند جوان دانشجو دانشگاه تهرانی است که می خواستند برای رفع محرومیت در نقطه ای از این این سرزمین فعالیت کنند. ماجرا از آن جا شروع شد که سال 82 و پس از نام گذاری سال با عنوان نهضت خدمت رسانی مسئولین به مردم، دانشجویان بسیجی دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران در این فکر بودند که در راستای شعار سال چه کاری می توانند انجام دهند؟ گزینه های زیادی پیش روی آن ها بود. از نامه نگاری با نهادهای مختلف و طرح این پرسش که شما راجع به محرومیت زدایی چه کارهایی کرده اید تا برگزاری طرح خدمت رسانی به مناطق محروم در یکی از استان های ایران پهناور. دانشجویان گزینه دوم را انتخاب کردند و این تصمیم آغازی بود برای شکل‌گیری کانون خدمت رسانی به محرومین بسیج دانشجویی دانشگاه تهران و علوم پزشکی تهران. در این کتاب با 17 نفر از دانشجویانی که در اولین، دومین و سومین طرح خدمت رسانی دانشگاه تهران بین سال های 82 تا 84 در منطقه بلده و بازفت، مسئولیت داشتند؛ مصاحبه گرفته شده است.

کشور نیاز به اصلاح دارد. اگر دغدغۀ اصلاح نبود، احتمالاً همه چیز تغییر می‌کرد؛ نه کتابی بود که شما آن را الآن ببینید، نه مایی که کتاب را تألیف کنیم و نه حتی شمایی که کتاب را بخرید و بخوانید! اما ما الآن در دوران «پسادغدغۀ اصلاح» زندگی می‌کنیم! فرایند اصلاح، متوقف است بر وجود «اصلاح‌گران»! اصلاح‌گرانی که محتوا و روش اصلاح را بشناسند، امید به اصلاح داشته باشند، احساس بدهکاری‌شان بر طلبکاری‌شان بچربد و اهلِ هزینه‌دادن باشند. این کتاب محتوا و روش را به شما معرفی می‌کند، کمی‌ هم گرد امیدواری می‌پراکند! اما برای ویژگی‌های دیگر نسخه‌ای ندارد! «مسئله‌محوری»، «کنشگری خلاق»، «تمرکز بر مسئله و پیگیری آن»، «اجتماعی‌شدن»، «نزدیک‌شدن به مسائلِ مرتبط‌تر با عامه» و «جبهه شدن»، کلیدواژه‌هایی است که ما را در هر کجا و هر زمان که باشیم به یکدیگر وصل خواهد کرد. مجموعۀ پنج‌جلدی کنشگر - و این کتاب که جلد پنجم از این مجموعه است- برای تبیین همین کلیدواژه‌ها تألیف شده است؛ لذا اگر این کلمات الآن برایتان مبهم‌اند، نگران نباشید! کتاب را بخوانید!